تفاوت افسردگی و درونگرایی + ویژگی های افراد درونگرا و افسرده

در علم روانشناسی، تفاوت‌های زیادی بین ویژگی‌های شخصیتی افراد وجود دارد که درک آن‌ها به بهبود روابط و وضعیت روانی افراد کمک می‌کند. یکی از این تفاوت‌ها، تفاوت افسردگی و درونگرایی است. بسیاری از افراد ممکن است از شباهت‌های ظاهری این دو وضعیت سردرگم شوند، اما در واقع این دو مورد کاملا متفاوت هستند.

در این مطلب به بررسی تفاوت افسردگی و درونگرایی می‌پردازیم و ویژگی‌های افراد درونگرا و افسرده را توضیح می‌دهیم.

درونگرایی یعنی چه؟

درونگرایی به ویژگی شخصیتی اطلاق می‌شود که در آن فرد بیشتر به دنیای درونی خود و افکار، احساسات و تجربیات داخلی‌اش توجه دارد تا به محرک‌های بیرونی یا تعاملات اجتماعی. افراد درونگرا معمولا ترجیح می‌دهند که زمان خود را به‌تنهایی بگذرانند و ممکن است از حضور در جمع‌های بزرگ یا تعاملات اجتماعی مکرر خسته شوند. در عوض، آن‌ها از زمان‌های تنها بودن برای تفکر، بازبینی تجربیات و تجدید انرژی استفاده می‌کنند.

ویژگی های شخصیتی درونگراها

افراد درونگرا ویژگی‌های خاصی دارند که آن‌ها را از برونگراها متمایز می‌کند. این ویژگی‌ها شامل موارد زیر است:

• ترجیح تنهایی: درونگراها تمایل دارند که وقت خود را به‌تنهایی یا در جمع‌های کوچک بگذرانند. آن‌ها از زمان‌های تنهایی برای تجدید انرژی و تفکر لذت می‌برند.
• تفکر عمیق: درونگراها معمولا وقت زیادی را به تفکر و پردازش افکار خود می‌گذارند. آن‌ها ترجیح می‌دهند که در مورد مسائل مختلف عمیق فکر کرده و از سطحی‌نگری اجتناب کنند.
• علاقه کمتر به تعاملات اجتماعی: افراد درونگرا معمولا از جمع‌های بزرگ و تعاملات اجتماعی مکرر خسته می‌شوند و ترجیح می‌دهند در محیط‌های آرام و کنترل‌شده قرار بگیرند.
• گوش‌دادن فعال: درونگراها به‌طور معمول شنوندگان خوبی هستند. آن‌ها تمایل دارند به دیگران گوش دهند و از شنیدن نظرات و دیدگاه‌های مختلف لذت ببرند.
• تمرکز بیشتر بر روابط عمیق: افراد درونگرا ترجیح می‌دهند به‌جای داشتن تعداد زیادی رابطه سطحی، روابط نزدیک و عمیقی با چند نفر داشته باشند.
• پرداختن به جزئیات: آن‌ها معمولا بیشتر از دیگران به جزئیات توجه می‌کنند و قادرند بادقت به مسائل نگاه کنند.
• آرام و متفکر: درونگراها معمولا افراد آرام‌تری هستند و تمایل دارند که قبل از پاسخ‌دادن یا عمل‌کردن، موقعیت‌ها را بررسی و تحلیل کنند.
• نیاز به زمان برای تجدید انرژی: افراد درونگرا پس از حضور در فعالیت‌های اجتماعی یا جمع‌های بزرگ به زمان زیادی نیاز دارند تا انرژی خود را بازیابی کنند.

این ویژگی‌ها باعث می‌شود درونگراها به محیط‌هایی با محرک‌های کمتر و فضای شخصی بیشتر نیاز داشته باشند تا بتوانند به بهترین نحو عملکرد خود را نشان دهند.

تفاوت افسردگی و درونگرایی

افسردگی و درونگرایی دو مفهوم متفاوت هستند؛ هرچند که ممکن است برخی علائم مشابه داشته باشند. بسیاری افراد از خود می‌پرسند که درونگرا هستم یا افسرده. برای پاسخ به این سوال، لازم است به تفاوت افسردگی و درونگرایی بپردازیم.

همانطور که گفتیم، درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است که به تمایل فرد به بودن در تنهایی و ترجیح محیط‌های آرام اشاره دارد. درونگراها معمولا وقت خود را به تفکر، خواندن، یا فعالیت‌های انفرادی می‌گذرانند و از اجتماع‌های بزرگ یا فعالیت‌های اجتماعی زیاد خسته می‌شوند. با این حال، این ویژگی به خودی خود مشکلی نیست و بخشی از شخصیت فرد است که نیاز به درمان ندارد.

در مقابل، افسردگی یک اختلال روانی است که با احساس طولانی‌مدت ناراحتی، بی‌انگیزگی و از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که قبلا لذت‌بخش بوده‌اند، همراه است. این حالت معمولا با تغییرات در عملکرد روزانه، افکار منفی و مشکلات جسمی و روحی همراه است.

افراد مبتلا به افسردگی اغلب از علائم زیر رنج می‌برند:

• حالت غمگینی یا افسردگی مداوم
• از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزمره
• خستگی یا نداشتن انرژی
• اختلالات خواب
• تغییرات در اشتها
• افکار منفی یا خودکشی
• کاهش تمرکز
• علائم جسمی

این علائم، نشان‌دهنده تفاوت افسردگی و درونگرایی است. زیرا افراد درونگرا، اگر روحیه سالمی داشته باشند، چنین علائمی را تجربه نمی‌کنند. اگر فردی علائم افسردگی را تجربه می‌کند، به‌ویژه علائم شدید مانند افکار خودکشی، احساس بی‌ارزشی، یا مشکلات جدی در عملکرد روزانه باید به پزشک اعصاب و روان مراجعه کند. 

آیا احتمال افسردگی درونگراها بیشتر است؟

درونگرایی، به‌تنهایی عامل افسردگی نیست؛ اما با وجود تفاوت افسردگی و درونگرایی، برخی ویژگی‌های شخصیتی درونگرا ممکن است احتمال تجربه افسردگی را در برخی افراد افزایش دهند؛ مثل:

• تمایل به تنهایی و انزوا
• پرداختن زیاد به افکار و احساسات خود
• عدم ابراز احساسات به دیگران
• ترس از قضاوت یا انتقاد

اگرچه درونگرایی می‌تواند برخی شرایط را برای ابتلا به افسردگی فراهم کند، اما این ویژگی شخصیتی به‌تنهایی نمی‌تواند عامل ایجاد آن باشد؛ چون اگر خوب دقت کنیم، تفاوت افسردگی و درونگرایی بارز و مشخص است. افراد درونگرا که روابط اجتماعی خوبی دارند و از مهارت‌های مقابله‌ای مثبت استفاده می‌کنند، معمولا می‌توانند از تجربه افسردگی جلوگیری کرده یا آن را مدیریت کنند.

انواع درونگراها و ویژگی های آن ها

درونگرایی انواع مختلفی دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. در اینجا به بررسی انواع مختلف درونگرایی و ویژگی‌های آن‌ها می‌پردازیم.

درونگرای متفکر

درونگرایان متفکر بیشتر به تفکر عمیق و تحلیلی تمایل دارند و معمولا درگیر ایده‌ها، مفاهیم پیچیده و مسائل فلسفی هستند. این افراد به‌طور مداوم ذهن خود را به تحلیل و بررسی جهان و روابط انسانی مشغول می‌کنند. درواقع، آن‌ها معمولا تمایل دارند که تصمیمات خود را بر اساس تحلیل دقیق و منطقی بگیرند.

درونگرای مضطرب

درونگرایان مضطرب بیشتر از دیگران تمایل دارند که احساسات خود را درونی کنند و اغلب در موقعیت‌های اجتماعی احساس ناراحتی و استرس می‌کنند. این افراد ممکن است به دلیل احساسات شدید و نگرانی‌های درونی از تعاملات اجتماعی پرهیز کرده و در جمع‌های بزرگ احساس عدم اطمینان کنند. اضطراب ممکن است آن‌ها را به سمت اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی سوق دهد.

درونگرای اجتماعی

درونگرایان اجتماعی با وجود اینکه بیشتر انرژی خود را از تنهایی می‌گیرند، اما به‌طور خاص به تعاملات اجتماعی محدود و با افراد خاص علاقه‌مند هستند. این افراد ممکن است در جمع‌های کوچک یا با دوستان نزدیک خود احساس راحتی کنند، اما از جمع‌های بزرگ و موقعیت‌های اجتماعی عمومی که در آن‌ها احساس عدم کنترل دارند، اجتناب می‌کنند.

درونگرای بازدارنده

درونگرایان بازدارنده به‌طور طبیعی از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند و معمولا احساسات و نظرات خود را در درون خود نگاه می‌دارند. آن‌ها ممکن است در برابر تغییرات مقاومت کنند و ترجیح دهند در شرایط آشنا و ثابت بمانند. این افراد در برابر فشارهای اجتماعی برای انجام فعالیت‌های جدید یا روبه‌رو شدن با موقعیت‌های نامعلوم مقاومت نشان می‌دهند.

تفاوت درونگراها با افراد خجالتی

درونگرایی و خجالتی‌بودن دو ویژگی متفاوت هستند که اغلب به اشتباه با هم یکی فرض می‌شوند، اما در واقع تفاوت‌های اساسی دارند. پیشتر درباره ویژگی‌های افراد درونگرا توضیح دادیم. حال به ویژگی‌های افراد خجالتی می‌پردازیم تا تفاوت این دو را بهتر درک کنید.

ماهیت و منبع انرژی

افراد خجالتی ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی احساس ناراحتی یا اضطراب کنند، اما این ویژگی به‌دلیل ترس یا نگرانی از قضاوت‌شدن است. خجالتی‌بودن به‌طور کلی به احساسات و اضطراب‌های درونی مربوط می‌شود، نه به منابع انرژی فرد.

نوع واکنش در موقعیت‌های اجتماعی

خجالتی‌ها ممکن است از موقعیت‌های اجتماعی، حتی در جمع‌های کوچک نیز احساس اضطراب کنند. آن‌ها حتی از شرکت در گفت‌وگوهای ساده و دوستانه هم به‌دلیل ترس از قضاوت یا نگرانی از ظاهر خود اجتناب می‌کنند.

احساسات درونی و رفتارهای اجتماعی

افراد خجالتی معمولا به‌دلیل ترس از پذیرش اجتماعی یا احساس ناامنی نسبت به خود از برقراری ارتباط با دیگران اجتناب می‌کنند. آن‌ها معمولا در تعاملات اجتماعی احساس ناراحتی می‌کنند و تمایل کمتری برای صحبت دارند و در موقعیت‌های اجتماعی، چندان خودشان را نشان نمی‌دهند.

توانایی برای تغییر و رشد

افراد خجالتی می‌توانند با تمرین و حمایت، اعتمادبه‌نفس خود را تقویت کنند و از اضطراب‌های اجتماعی خود بکاهند. خجالتی‌بودن یک مشکل قابل‌حل است که با تجربه و موقعیت‌های اجتماعی مثبت می‌توان آن را کاهش داد.

انطباق با موقعیت‌های اجتماعی

افراد خجالتی اغلب در موقعیت‌های اجتماعی احساس گم‌گشتگی کرده و از چنین موقعیت‌هایی اجتناب می‌کنند. این افراد ممکن است در تعاملات اجتماعی دچار احساساتی، همچون اضطراب، استرس یا ترس از طرد شدن شوند.

اضطراب اجتماعی و درونگرایی

اضطراب اجتماعی به ترس یا نگرانی شدید در موقعیت‌های اجتماعی یا در برابر ارزیابی دیگران گفته می‌شود. افراد مبتلا به این نوع از اضطراب از تعاملات اجتماعی خودداری می‌کنند یا در موقعیت‌های اجتماعی احساس ناراحتی زیادی دارند. این ترس معمولا از احتمال قضاوت یا ارزیابی منفی از سوی دیگران ناشی می‌شود.

علائم اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر است:

• ترس از سخنرانی یا صحبت‌کردن در جمع
• احساس دستپاچگی یا اضطراب در برابر نگاه‌های دیگران
• ترس از اشتباه‌کردن یا خجالت‌کشیدن در جمع
• عدم تمایل به ملاقات با افراد جدید یا حضور در مکان‌های عمومی
• نگرانی دائمی در مورد فکر دیگران راجع‌به خود

با توجه به ذکر ویژگی‌های درونگرایی، در ادامه به ویژگی‌های فرد دچار اضطراب اجتماعی می‌پردازیم تا تفاوت و ارتباط این دو را بیشتر دریابید.

• علت و منبع: ناشی از ترس نسبت به ارزیابی منفی دیگران و احساس ناامنی اجتماعی است. افراد مبتلا معمولا از تعاملات اجتماعی اجتناب می‌کنند یا در این شرایط دچار اضطراب و استرس می‌شوند.
• واکنش به موقعیت‌های اجتماعی: افراد ممکن است حتی از حضور در جمع‌های کوچک نیز خودداری کنند یا در چنین جمع‌هایی نیز احساس اضطراب شدید داشته باشند.
• انعطاف‌پذیری و تغییرات: اضطراب اجتماعی معمولا درمان‌پذیر است و با درمان‌های روان‌شناختی، مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) کاهش می‌یابد.

به‌طور کلی، افراد درونگرا ممکن است در برخی موقعیت‌های اجتماعی احساس اضطراب کنند؛ اما این اضطراب به‌دلیل ترس از ارزیابی یا قضاوت اجتماعی نیست. این افراد معمولا به‌دلیل نیاز به فضای شخصی و محدودیت انرژی خود در مواجهه با گروه‌های بزرگ احساس ناراحتی می‌کنند.

چگونه با یک فرد درونگرا رفتار کنیم؟

برای تعامل مثبت با یک فرد درونگرا قبل از هر چیز باید تفاوت افسردگی و درونگرایی را بشناسیم تا به افراد درونگرا برچسب افسردگی نزنیم. لازم است که ویژگی‌های شخصیتی فرد درونگرا را درک کرده و متناسب با آن رفتار کنیم. در ادامه به مهم‌ترین نکات در رفتار با یک فرد درونگرا اشاره کرده‌ایم:

• احترام به فضای شخصی فرد
• پرهیز از فشار برای صحبت‌کردن در جمع
• گفت‌وگوهای عمیق و معنادار
• احترام به به زمان‌های تنهایی فرد
• پرهیز از قضاوت یا نقد منفی
• توجه به نیازهای ارتباطی فرد
• صبور بودن و توجه به نیازهای فرد
• حمایت در زمینه تصمیم‌گیری
• اجتناب از دخالت در مسائل خصوصی

سخن پایانی

در نهایت، تفاوت افسردگی و درونگرایی را با دقت در علائم و رفتارها می‌توان به راحتی متوجه شد. درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است که با نیاز به تنهایی و آرامش برای تجدید انرژی همراه است، در حالی که افسردگی یک اختلال روانی به شمار می‌آید که احساسات منفی و اختلالات جدی در زندگی فرد ایجاد می‌کند. مهم است که افراد بتوانند تفاوت‌های این دو را تشخیص دهند تا در صورت نیاز به درمان اقدام مناسبی کنند. در صورتی که احساس می‌کنید مشکلاتی، مانند غم و ناامیدی مداوم بر زندگی شما تاثیر می‌گذارند، مشاوره با یک متخصص روانشناسی یا پزشک بسیار کمک‌کننده است.